Sa pampa
Altu - in su troppu romùriu
e in su troppu silenziu - amori,
cun is passirilantis de sa luxi
su coru s’inarcat in is celus.
Non sighit ateru bòlidu che unu sentìdu
lèbiu, fuìu chini scit a cantu tramperìas
i a cali temporadas, fini
arrastu di alas in su mori. Hapu
circau sa luxi e bollu vetti a tui,
doppiu naviu de carrigu. Nisciun’atera
tenit stiva aici prena : totu su prantu
e s’arrisu, su pagu gosu e sa pena.
Tui ses che cammellu sidìu
de un’oghiada, lambriga nùa chesciàda,