Cando sa manu

cando sa manu ‘e su ‘entu
falat subra sas chimas
piulende
e unu sonnu ‘e abba
dae attesu ciamat su sole
istraccu de altura
in d’una nue ‘e puzoneddos
in custu profundu tou
no ischire chie sese
mi toccat a m’accerare
e bi ‘etto ‘oghe
tue no faeddes
abba’ su sole
abba’ : in d’unu fundu ‘e lughe
s’umbra de un’ae ruende

Ammèntadi sos lampos

ammèntadi sos lampos
chi nos an abbidrados
a balcones de aèra
pustis semus bessidos
bestidos de abba
e bettaiat tronos
che pedra rodulende
inue zoccat s’umbra
tue as abertu sas manos
pro calchi cosa riende
chi no isco
e unu puzoneddu
s’est iscappadu ‘olende
tando t’apo faeddadu
deo puru tremende :
dae custu logu ‘e umbra
amus a pigare ?
abba’, già isfozat sa lughe
ogni ratu ‘e olìa

SOLE Leonardo

SASSARI. 23.02.2014. E’ morto ieri pomeriggio, alle 5 e mezzo, nel reparto di medicina d’urgenza dell’ospedale civile, Leonardo Sole: aveva 80 anni. La notte, mentre era a casa, si era sentito male, e i familiari lo avevano accompagnato al pronto soccorso. Purtroppo il quadro clinico era gravissimo, e infatti l’ictus non gli ha lasciato scampo. Solo in questo modo poteva spegnersi una mente così vivace e iperattiva. A scorrere l’elenco di tutte le cose che ha scritto e fatto Leonardo Sole in tanti anni, viene il mal di testa.

Quande a lûxe...

Quande a lûxe, chinando zù da-i bricchi
furtiva comme ‘n laddro de cavalli
a va a pösôse, primma ancon d’arvise
in lampi e spruìn, ‘n sciö fì do çê,
mi me ritrovo, sensa poi pensôghe,
lazzù ‘n te l’isoa, proprio ‘n mezo a-o sô.
Comme ‘na börca de pappê de strassa
a va scûggiando lenta ‘n mezo a-o mô
spunciò da n’öia che a s’è appena isò,
cuscì mi vaggo, abbarlûgau da’n séunno,
a perdime ‘n te ‘n mô de sensasuìn.
Me pô d’ëse ‘n’ochin de mo ‘n ti schêuggi
o ina farfalla ch’a se bagne a-o sô

Malincunìa de ‘n giurnu

Remuìn de vento forte in scia Punta
e l’unda che a se franze lenta lenta
mentre deré a l’Isua o sô o tramunta
e o çê o brüxe ‘n fögu sensa sciamme.
Culuri inbescighé tra russu e viola
in tu cutùn de nüvie là e chi gianche :
culuri de ‘n pittù che o se diverte
a rende o çê ‘n quadru sensa sfundu.
Ciù tordi a lun-a con pasiensa a pigie
pe n’uégia tutti i bufi culuré.
Reste chi e là cuarche suspìo viola
malincunìa de ‘n giurnu che ciù u nu gh’è.

ROMBI Bruno

Sos pantasimas essin dae sas tuppas

Inuve su pratu
imbenit sa carchera
s’abba rughiat

trona-trona

dae sa rocca ‘e s’astore

abba cantata
sutta bancales de ruvu.

Una die semus intratos
in s’iscuruluchente
illonghiatos contra a sos pontes
in s’ora imbreaca.
Poi no’ semus istatos
ateru che pantasimas
puppas
marias pettènas
surviles
mammotis
crapas a muilu
babbarrozzis

frichinatos
pro su tophet.

A su torrare ‘e sas carenas

S’aghera er galu de nive

Alma mater

terra
mela melagranata

atta a mesu luna
in custu sero de Sant’Andria
Chi non benit bene a precare.
Su Deus chi aimus creitu
izzu ostru izzu nostru

s’est aumbratu
affumatu
in bucca ‘e ziminea
braia mori mori
a sonos de caminata lepia.

So’ ispiritos
nche uran sos pizzinnos
nche los pican

intro de sa bertula

canno sa ninna nanna
sonat caddos de calentura

PIRAS Natalino

Camineras de Abba Sentieri d'acqua

Questa quì, Camineras de Abba / Sentieri d’Acqua, poesie bilingue, hè stata stampata in sesta pruvisoria è cumunicata ci da Neria De Giovanni à posta pè a nostra rete di testi literarii.

Pages