Puema di David Escamilla Imparato tradutti in corsu da Francescu-Micheli Durazzo
Puesia
Traduttu da u catalanu da Francescu-Micheli Durazzo
Traduttu da u catalanu da Francescu-Micheli Durazzo
Avali capiscu parchì
ugni volta ch’e strappu un fiuri
cresci u bughju di u mondu
Sempri aghju nasighjatu chì sta cità
piatta u so veru visu
à pocu à pocu
vecu comu ugni
casamentu
carrughju
statua
piattani
- daretu à a so apparenza -
una giugrafia invisibuli
ch’e scunnoscu ma chì
pianu pianu
cumenciu à capiscia
Campu in quistu universu immobuli
turratu petra
- sempri identicu in u tempu -
ugni tantu
ci sò picculi nuvità
un culori
un adori
quidda musica
chì parini piantà
- solu pà una stonda/stunda ? -
u ritimu di i ghjorna
quista munutunia affannosa
tuttu torra una listessa miludia
u stranu ribombu
- insintevuli ma custanti-
di quista piova contr'à u vetru di a me fronti
In un paisaghju
pisatu annantu à i cennari
- sfumichendu dinò -
di quiddi antichi dumandi
chì nimu si fà più
spasseghja un omu filici
- senza misteru -
à tempu ch’iddu hà apertu l’ochja
ùn hà mai circatu di capiscia u mondu
si hè limitatu à campà
è sminticà ch’iddi fermani dinò
starminati rughjona da scopra
Pensu
à beddu spissu
à a me cità
à l’intucchevuli nibbia chì si pianta
subra à calchì quadrera
ed à u mistiriosu silenziu
chì invadi tutti i carrughja
- quistu biotu irriparevuli
Ugni linia atteghja un tarmini
è da l’altra banda
si stinza u scunnisciutu
Aghju didicatu i me libra
à parà l’ombra chì cresci
di invadì (invada ?) tutti i rughjona
Nisciunu di i me visi riali
mi hè parsu cusì cunvincenti
com’è i loca ch’e aghju sulcatu
da mezu à u ricordu
ma vecu avali chì
ugni tantu
a mimoria intrisica i paisaghja
è li torra più strani
- luntani -
i mani d’invernu a cità
si sò infittiti
è scolani cù antichi
sinsazioni di svaculà
ad una stunda
mi hè parsu di ricunnoscia
a stuttura di qualchì casamentu
a boci di un omu
Da Eugenio Montale
A mimoria ancu hè
una manera di perdita
i ricorda scunniscini
ierarchii i seguiti
paesi
viaghji
nomi
catidrali
antichi poghja addurmintati
fili di arburi chì si perdini in l’urizonti
comu hè stranu u stà si ni in una stanza scunnisciuta
in u me ricordu
- mimoria notturna -
nascini loca ancu più bughji
avanzu pienu à ombra
intuppendu mi ugnora
incù cosi chì ùn ani visu