Avó Alda

Avó Alda de lar da terceira idade
em lar da terceira idade
até morrer
a fugir para a rua
a partir braços
a arranhar a cabo-verdiana
contratada para tomar
conta dela
arrancou os anéis dos dedos deformados
e foi pô-los na terra do vaso
da begónia
na varanda

Reconciliada com as memórias

“C'o largo Mar de tua Graça imensa?” D. Francisco Manuel de Melo, «Antes da confissão»

Eu no espelho
colada com cola
mais bela
do que dantes
como o prato Zen
que tem as fracturas sublinhadas
com ouro
obra da fortuna
má e boa
obra da falta de afecto
e do afecto
Narciso e anti-Narciso viver para crer

LOPES Idilia

(Maria José da Silva Viana Fidalgo de Oliveira) hè nata in Lisboa in u 1960. Hà fattu studii universitarii in Lisboa, di literatura è linguistica portughesa è francesa. Hà scrittu una pezza di teatru ghjucata in u 2000, A birra da viva.

Mí seri un àlter

Mí seri un àlter, e me vardavi mör
cume se varda 1'umbra nel durmí.
La mort la fa paüra dent al cör
e scappa dré d'un spècc, e quèl sun mí.
Vardi la vita e mör la vuluntâ:
fí sé ve pias, ma, per piasè, duprím !
Ciamím, ciamím, oh gent, fím no durmí,
che la mia storia senti smentegada
e mí deventi l'òm del mè murí..
Amur che vègn in mí da la slünada,
oh gioia d'aqua che la va tra i vív!

L'umbra d'un diu

L'umbra d'un diu passeggia den' de mì,
un temp che vègn daj oss, dal vìv, di ann,
aria de la memoria, del duman...
Mì vurarìss parlàgh, sentìl den' mì,
scultà la sua sapiensa, e, deslassâ,
savè che sun de lü e chi sun mì.
Ma l'umbra va e la turna, e sun luntan,
e senti dumâ l'aria di penser
ch'j porta el võj e dré vègnen i ser.
Oh diu, che te sté scund, sensa pietâ,
ti cerca i can e sculta se sun mì,
che l'òm urmai l'è mort, el s'è scurdâ.

Mí brasci el temp

Mí brasci el temp, e lü me porta via,
ch'inscí fa el vent quan che te respira
e par de respirà del fiâ de lü.
Cusciensa maledetta de la storia,
aria di gent ch'în mort in del sugnà,
busía che te fa créd che sia la vita
e l'è quèl nient che passa al memurià,
passiensa che del temp l'è la nemisa,
svampa del fiâ d'un spègg sensa vardà.
Oh lüs, che quan la védum 1'è già umbría,
dulur del vèss 'me d´aria che se sa.
Mí vardi e vardi no, tasti el silensi,
refless del nient che fa del nient scultà.

Oh Italia matta d'una gent scumparsa

Oh Italia matta d'una gent scumparsa,
amis che s'encuntràven per la strada,
tusann dai fresch bèj gamb, oh bèla rassa
che me faseva vív del sò parlà,
üsèj che sura nüm se inamurava,
cansun nel sû tra biciclett e tram:
e 'dèss sun sul e sculti la memoria
che vègn dal dulurà de la citâ,
e dénter g'û antiga la passiensa,
ciali cuj piant e il ciel l'è sura mí,
lingér 'me quèl ventàss d'una pujana
che de luntan la fam la porta al vív.

Versione :

Mí, Diu

Mí, Diu, vöri pensàt, vöri savè.
Ma i mè penser de tí în mè penser,
în cume 'l füm de mí, 'na malatia
che süda la speransa d'un duman..
Ma Diu, fàm no pensà! Sparíss el füm
e turni a camenà durment in tí,
ch'inscí se scalda el balabiòtt nel sû,
e l´aria le véd no ma le respira,
e i penser în tütt penser de aria,
e calda l'è la vita, ver el sû.

LOI Franco

LOI Franco

LOI Franco

Natu in Ghjenuva (1930), vive in Milanu. Cumencia à travaglià à tredeci anni: ceramica, cammin di ferru, cuntabilità, publicità. Trà l'anni 1960 è 1983 travaglia à l'edizione Mondadori è da u 1987 cullabureghgja à u supplementu literariu di u cuttidianu "Sole‑24 Ore" di Milanu. Hà publicatu una vintina di libri di puesie, trà i quali I cart (1973), Poesie d' amore (1974), Teater (1978), L'angel (1981, accrisciuta in u 1994 di quattru canti in milanese è in talianu, sopra à un omu chì face l'anghjulu), Bach (1986), Memoria (1991), Arbur (1994), Amur del temp (1999) è, quist'annu, Isman.

Versione :

Grim laughter

Sing, O Goddess, of the gift to blaspheme
and sacrilege, of the grim laughter through tears andanguish,
recite in glory the ridicule of mortals,
the iambic mockery, the poisonous shriek
Give the joke to drink at its birth and death
the mask, the vice, the sin
Describe, O Eternal, the Cyclop's laughter
the blood's gurgle
scatter the circle in a ring of lines
in secret and passion, the gunpowder, the cartridge
in strict and meet meter
in the word magically reversed,*
with eyes at the neck,

Pages