Il-mewt taħsilna wieħed wieħed,
u mbagħad titlaqn' għal rasna.
U aħna li nċafċfu saqajna fiha mix-xatt,
inbaxxu rasna.
Iúda meta jegħreq xi ħadd quddiemna
induru biex ngħoddu kemm fadal
madwarna.

Il-mewt folla kbira wisq għall-knisja tagħna,
u n-nies tfur fuq l-għetiebi u z-zuntier
u t-toroq ta' madwarha.
Il-mewt taħslilna wiċċna biex narawha
toqtor fina.
Imbagħad titlaqna.

Fil-bar maġenb il-knisja tagħna
hemm wieħed trumbettier.
Jgħidu li bħalu,
fuq dil-blata qaqoðða,
m'għandniex.
U min firex lilhinn
minn dal-weraq marsus
jgħid li lanqas fil-Mediterran
bla qies.

Dal-lejl
l-imgħallem daqq sas-sagħtejn
u xorob sa l-erbgħa.
Wara straħ daqsxejn,
qam,
u ħareġ mill-bar
bħallikieku xejn.

Smajt ġrajja mhux tas-soltu,
tingħad mix-xjuħ kultant,
li f'gaġġa ta' l-għasafar,
ried jidħol iljunfant.

Allura dan qatagħha
li jfettaħ naqra l-bieb.
U ħareġ mus għall-gaġġa,
u bih fetaħha ktieb.

Kuntent dan ħejja ruħu
biex fiha jmidd riġlejh;
'żda f'daqqa waħda nduna
bi ħsieb li daħal ħdejh.

Dil-gaġġa kienet gaġġa
imm' issa żgur m'għadhiex.
għax gaġġa tkun tingħalaq,
u din ma tagħlaqhiex.

Fuq il-bankini
tal-posta jħoss d-dellijiet ma jidhrux
ta' dawk li jistennew bil-ħerqa l-wasla
ta' aħbar mhux mistennija
li tikser il-monotonija ta' l-għodwa tagħhom.

Naħseb li kienet ilha tistennieni.
Kienet ilh' hemm.
Meta rajtha wara l-purtella
kont għadni 'l bogħod.
Il-ħġieġ kien qed ileqq
u jitfa' xbieha fuq oħra.
Ratni niftaħ il-bieba tal-karozza,
bexxqet il-bieb,
u dħalt.
U bħal ħuġġieġ' għal vjaġġatur jirtogħod
għafsitni magħha.

Fih sitt piedi u erba’ pulzieri
imma quddiem l-iskrin,
hu u jaqra l-ismijiet u l-konsonanti –
speċjalment il-konsonanti –
jinżel qisu tfulija quddiem il-cartoons;
u kull kelma – sħiħa – irid itegħemha,
qisha njama raffa jew tewma,
bħal memorja titħaxken mal-ġnub,
u quddiem,
u tagħti togħma dejjiema lill-kliem.

Patria

sogno

d'isola

isola

mito

di pietra

pietra

ansia

di polvere.

Adam
scolpisce per l'ultima genitura
l'Eden della pietra...
e da segreti palpiti di carne
in profilo di conchiglia
da acque di cristallo velate di veleni
contro un cielo irto di silenzi
desesperada y sola
madrematrigna si staglia
eco d'ansia dal ramo di spume
che dispensano al vento sonagliere di festa
tu dolceamaro
sesso di madreperla
scavato nel mio abisso
a porgere presagio di tempesta.

Forse la casa
è poco più grande di quanto
a malapena
era possibile a una dozzina
di servi dell'ultimo Capotribù
circoscrivere con le loro braccia annodate.
Tirata su di certo
con fango calce e pietra di nuraghe e di fiume
dentro un ventoso cortile
con il pozzo fra l'ulivo e il ginepro
dove s'essicca l'aglio
sotto il fico il basilico con qualche
ciuffo di prezzemolo e zafferano
qua e là malva cipolle e rosmarino
e in un angolo forse segreto
fra l'elleboro sparso fino al limitare
certo anche l'alloro