Sos zigantes

murghen sa notte
lentolos de abba
si pesan cun su ‘entu
cuntrastan s’umbra
cun boghe limpia ‘e frunda
a passos mannos
pigan a sa lughe
cando creschet su mare
e sa campagna drommit

Cando sa manu

cando sa manu ‘e su ‘entu
falat subra sas chimas
piulende
e unu sonnu ‘e abba
dae attesu ciamat su sole
istraccu de altura
in d’una nue ‘e puzoneddos
in custu profundu tou
no ischire chie sese
mi toccat a m’accerare
e bi ‘etto ‘oghe
tue no faeddes
abba’ su sole
abba’ : in d’unu fundu ‘e lughe
s’umbra de un’ae ruende

Ammèntadi sos lampos

ammèntadi sos lampos
chi nos an abbidrados
a balcones de aèra
pustis semus bessidos
bestidos de abba
e bettaiat tronos
che pedra rodulende
inue zoccat s’umbra
tue as abertu sas manos
pro calchi cosa riende
chi no isco
e unu puzoneddu
s’est iscappadu ‘olende
tando t’apo faeddadu
deo puru tremende :
dae custu logu ‘e umbra
amus a pigare ?
abba’, già isfozat sa lughe
ogni ratu ‘e olìa

SOLE Leonardo

SASSARI. 23.02.2014. E’ morto ieri pomeriggio, alle 5 e mezzo, nel reparto di medicina d’urgenza dell’ospedale civile, Leonardo Sole: aveva 80 anni. La notte, mentre era a casa, si era sentito male, e i familiari lo avevano accompagnato al pronto soccorso. Purtroppo il quadro clinico era gravissimo, e infatti l’ictus non gli ha lasciato scampo. Solo in questo modo poteva spegnersi una mente così vivace e iperattiva. A scorrere l’elenco di tutte le cose che ha scritto e fatto Leonardo Sole in tanti anni, viene il mal di testa.

Quande a lûxe...

Quande a lûxe, chinando zù da-i bricchi
furtiva comme ‘n laddro de cavalli
a va a pösôse, primma ancon d’arvise
in lampi e spruìn, ‘n sciö fì do çê,
mi me ritrovo, sensa poi pensôghe,
lazzù ‘n te l’isoa, proprio ‘n mezo a-o sô.
Comme ‘na börca de pappê de strassa
a va scûggiando lenta ‘n mezo a-o mô
spunciò da n’öia che a s’è appena isò,
cuscì mi vaggo, abbarlûgau da’n séunno,
a perdime ‘n te ‘n mô de sensasuìn.
Me pô d’ëse ‘n’ochin de mo ‘n ti schêuggi
o ina farfalla ch’a se bagne a-o sô

Malincunìa de ‘n giurnu

Remuìn de vento forte in scia Punta
e l’unda che a se franze lenta lenta
mentre deré a l’Isua o sô o tramunta
e o çê o brüxe ‘n fögu sensa sciamme.
Culuri inbescighé tra russu e viola
in tu cutùn de nüvie là e chi gianche :
culuri de ‘n pittù che o se diverte
a rende o çê ‘n quadru sensa sfundu.
Ciù tordi a lun-a con pasiensa a pigie
pe n’uégia tutti i bufi culuré.
Reste chi e là cuarche suspìo viola
malincunìa de ‘n giurnu che ciù u nu gh’è.

ROMBI Bruno

Sos pantasimas essin dae sas tuppas

Inuve su pratu
imbenit sa carchera
s’abba rughiat

trona-trona

dae sa rocca ‘e s’astore

abba cantata
sutta bancales de ruvu.

Una die semus intratos
in s’iscuruluchente
illonghiatos contra a sos pontes
in s’ora imbreaca.
Poi no’ semus istatos
ateru che pantasimas
puppas
marias pettènas
surviles
mammotis
crapas a muilu
babbarrozzis

frichinatos
pro su tophet.

A su torrare ‘e sas carenas

S’aghera er galu de nive

Alma mater

terra
mela melagranata

atta a mesu luna
in custu sero de Sant’Andria
Chi non benit bene a precare.
Su Deus chi aimus creitu
izzu ostru izzu nostru

s’est aumbratu
affumatu
in bucca ‘e ziminea
braia mori mori
a sonos de caminata lepia.

So’ ispiritos
nche uran sos pizzinnos
nche los pican

intro de sa bertula

canno sa ninna nanna
sonat caddos de calentura

PIRAS Natalino

Pages