Li sonnii di paglia

Buattoni di paglia, i lu campu
undì t’ha ficchidu a guardhianu
chissà si l’omu venarà mai
a intrattinissi cun tegu.
Eppuru la tó visthimenta
è isthada chissa di lu só affidu ;
lu cecciu di lu tó sumbréri
n’ha accolthu li grani
di lu trigu augurari e li rosi
ifugliadi pa la só ipósa.
Chissà, buattoni di paglia,
chi l’omu chi t’ha posthu
a guardhia di lu só campu
sabarà mai d’un tó vecciu disizu :
parchì l’omu no pensa
a affiagnatti una cumpagna che te ?
Ma li buattoni hani ìmpidi di paglia ;
li buattoni no hani ipósa.
No vi sarà affidu i lu campu !
Puru si lu ventu, da tantu,
t’ha imprummissu chi ti fazarà da orghanu,
si la ciogga ha ricamadu
cun babi di prata lu tó tabarru
e la naibuzza dunósa
l’ha trabuntada d’isthelli biaitti.

Puru si, a cua, hai dumandadu
a li pizoni chi dobaristhi d’assulthà
d’incurunà d’alligria la tó ipósa.
No vi sarà affidu i lu campu.
Nisciuna ipósa attopparà a lu campu
incurunada di bori.
Sarà l’ipìna d’un gardhu
cumpagna a lu suritariu aisittà :
un’ipìna i lu tó cori di paglia.