Versione :

Iddu è iddu solu

L’animali iscrivi un mondu novu.
In a lucciula di a bestia è di u scemmu lucichighja un lavu mistiriosu. Spiccatu, da sempri,
Spizzatu, nucenti è firoci, mancu un sguardu mancu un spirà, nisciun sognu. Quasi un disertu.
Un biotu virginali, ingutuppatu, un biotu chì carminighja, è rughja l’adempiu listessu à quiddu di u tempiu o di quiddu viaghju da issu puntu imaginariu sinu à l’isula sunniata, nantu à l’andatu chì porta da a punta acuta di a figidì à i pianuri, da a machja à u buschettu prima a chjarina.
Scuntrà un scemmu ùn hè quantunqua scontrà un lupu,
O infattà una scemma, a lupa,
Chì bisognu ci hè à incrucià à iddu è à idda, unu à mani manca è l’altra à mani dritta,
Annigà si in i so ochji, empia issu biotu chì ci frastorna da sempri, iddu solu.