A osile

T’ido dae fora
esiliadu in pensamentos
chi faghene s’orizu
a s’estimenta ‘e sos annos.
T’ido dae fora
semper abertu a sos ‘entos
cun sos ojos imbezzados
brillende de lughes pius mannas.
T’ido dae fora
cuadu in su silenziu de su sero
cun s’anima brinchende
sos aidos de su coro.
T’ido dae fora
cun sa lughe de sa mente
natte e die pessighende
sa vera Libertade.
Carignende unu momentu
intro’e s’anima s’abberini
sos chelos de su tempus
s’ischidana sos ammentos :
Cuntentos che pitzinnos
in s’arzola de s’edàde
benin’a ballare
cun sas dies ‘oladas
chi non app’a ismentigare.