E duncas...

Cunza a su coro
sas bertigas abbosas, eternas
sas gangulas finamentra pasadas
e torra
peri sas cuccas, barica
carrelas de ‘scaccu
‘ue fines sos coros s’istan
a pes de s’omine !
Ogni frina t’est una ‘oghe :
s’istrippidu presu de su caddu
su passu bàdalu de su ‘ezzu
liadu a s’umbra de sas domos
inghiriadas dae porrales de sole.
E duncas, banduleri
in s’umbra tua matessi
palpuzas chesuras brujadas, cuadas
in chejas de marmaru
chirchende cussos comente a tie
lughentes de brunzu in su sinu.
Tando, sa terra ‘enosa respirat
e pius surdu creschet fiamore !