Tandu l’omi
Tandu l’omi s’arrughjavanu.
À passi abbiadati maghjincavanu e cunfine.
À mani baldanzose impitravanu sonnii.
È l’ochji ammannillati adurnavanu l’aghje.
San Martinu !
Tandu frumbavanu e voce.
Strapazzi di u ventu, acri suspiri
lamenti !
Nanna di u zitellu, chjuchjulimi d’acelli
paghjelle !
Celu alliculatu pè cori appicciulati
è dalli à i serinati !
Sacri versi.
Gloria à u Supranu !
Degne sequie à l’appaghjatu umanu.
CANTU !
Cantu colmu, appatriatu,
scama ardente è di l’orbe u fiatu.