Amicizia

A mea a fruntiera hè sulcu nantu à u mari
U frisgiu biancu di u battellu pellegrinu
Duva sfughji u viaghjadori amurosu
Sò l’altru è l’altrù

Da neru à biancu a mea a fruntiera
movi è s’accorda com’è ghjorn’è notti
È sfughji sutt’à u sguardu di i pittori aggrancati
Sò l’armunia di u cuntrastu

A mea a fruntiera hè u to passu nantu à a tarra
A stampa ch’è tù lasci
È chì sfughji ad ogni piuvita nova
Sò u passa è veni

Hè issu filari di scrittura a mea a fruntiera
Chì sparti a pagina bianca
È chì sfughji da manc’à dritta o da dritt’à manca
Sò u missaghju

A mea a fruntiera hè l’orizonti dispittosu
Chì faci nascia u sguardu luntanu à soli altu
È chì sfughji ad ogni timpurali
Sò u vicinu è u luntanu

Pò essa alba o abrucata a mea a fruntiera
L’infinitu caminu di u tempu storia
È chì sfughji scianchittendu
Sò u prossimu

A mea a fruntiera ùn hè nè fiumu nè muntagna
Chì al di là di i cunfini di l’omu ci hè l’omu
In la circa addulurata di i so virtù
È chì sfughji cun curaghju
L’avvinta affugatoghja di i fruntieri umani.