STONDA P.GATTACECA - FESTA DI A LINGUA
STONDA P.GATTACECA
FESTA DI A LINGUA
21.10.2020
A VEGHJA DI L’ANIMALI
A notte di Natale, tutti l’animali di a Corsica s’eranu cuncolti ind’a grotta più maiò di u San Petrone per fanne a so veghja.
STONDA P.GATTACECA
FESTA DI A LINGUA
21.10.2020
A VEGHJA DI L’ANIMALI
A notte di Natale, tutti l’animali di a Corsica s’eranu cuncolti ind’a grotta più maiò di u San Petrone per fanne a so veghja.
STONDA P.GATTACECA
FESTA DI A LINGUA
21.10.2020
Preti Mauriziu, di Cuzzà, era un sapienti famosu, riccu chi i so vechji l’aviani lacatu una Furtuna.
Ma avia un difettu : era avaru, è pà fa li spenda dui soldi era un crepacori !
Purtantu era un brav’omu, purtava assistenza à i malati, è à quiddi chì andavani à l’oliu santu, ùn avia paùra di fà chilomitri à pedi.
E fisce PDF, e pudete fighjà quì sottu. Cù a figuretta quassù in cima di u ducumentu à dritta, puderete apre issu PDF in un’altra pagina. Cusì si pò vede nantu à u scraniu sanu.
In fondu di a pagina, una leia vi permette di telecaricà isse fisce PDF.
FESTA DI A LINGUA:
NANTU À U CHJASSU DI E FOLE
A fola hè un generu di racontu chì si pò inserisce in ciò ch’è no chjamemu a literatura orale. Si tratta di una di e forme artistiche più vechje ch’omu cunnosce oghje.
Amminteremu in un primu tempu a veghja, a veghja paisana duv’ella si hè pussuta spannà a fola durente anni è seculi nanzu di ghjunghje finu à noi, amminteremu a fola in a so diversità, lamperemu un ochju à e varie pruduzzione è cumpieremu cù u riacquistu di a fola.
E fisce PDF, e pudete fighjà quì sottu. Cù a figuretta quassù in cima di u ducumentu à dritta, puderete apre issu PDF in un’altra pagina. Cusì si pò vede nantu à u scraniu sanu.
In fondu di a pagina, una leia vi permette di telecaricà isse fisce PDF.
Di notti bughj’è nera, Francescu Maria si n’andava in Cavru incù u so sameri Fasgianu, i bertuli pieni di casgi, pà essa in piazza di marcatu à punta di mani, s’eddu vulia truvà un bancu bè piazzatu pà venda i so casgi.
U celi era carcu di nivuli chì piattavanu pà mumenti a luna, si u ventu suffiaia à quandu à livantu, à quandu à u meziornu.
U ponti di Curraghjola era sempri luntanu, è bisogn’à francà u fiumiceddu pedi in acqua.
Da ch’ella ùn ci scappi a maraviglia d’issa passighjata ver’di l’ueste di a nostra isula, pigliu è apru, è apru torna iss’infilarata di ritratti... Ridite vi puru di mè... ma cunfessu a mo paura di vede li passà... in qualchì scornu scantatu di i ghjorni.