U lupu impiccatu

 

Un bellu ghjornu, un omu chì viaghjava à traversu à a furesta, infattò un lupu chì era impiccatu per i pedi in cima à una leccia.

U lupu : O paisà ! Caccia mi da quì chì mi morgu…..Era cullatu nant’à issa leccia per coglie mi un nidu di ghjandaghja, è falendu, mi sò pigliatu u pede in issu gambone sbaccatu. Oimè chì sò persu s’è tù ùn ai pietà di mè…

L’omu : Senti, o Lupò ! Eo ti cacciarebbe da custì, ma aghju u penseru ch’è tù mi manghje una volta spiccatu

U lupu : Voli ride, o sì scemu ? A ti ghjurgu, o paisà ! Ùn faraghju mai un affare simule nè à tè, nè à i toi, nè à i to animali…Sia puru tranquillu !

U dicente : È l’omu spiccò u lupu. Quand’ellu fù in terra, u lupu disse :

U lupu : S’o ti dicessi a fame chì mi piglia d’un colpu, o paisà ! Chì mi manghjerebbe ancu à tè !

L’omu : Falzone, vai ! Ùn t’arricordi più ciò ch’è tù ai prumessu ?

U lupu : A sò … ! Ma avale chì sò spiccatu, ùn voli micca ch’o mi mori di fame, quantunque… ?

L’omu : Sai, anu a ragiò quelli chì dicenu : «  Più ne faci è più ne buschi… » 

Senti. Andemu à dumandà cunsigliu à issu cane chì vene quì…

U lupu : Hè detta !

L’omu : O canò ! Senti quì ! stu lupu era appiccatu per i pedi in cima à una leccia. Sarebbe mortu s’o ùn l’avissi spiccatu. È avà ch’ellu hè spiccatu, mi vole manghjà, chì ne dici ?

U cane : Paisanu ! À dì la franca, ùn la mi sentu di ghjudicà. U mo patrone, l’aghju sempre servutu, cum’ellu ci vulia, sin’à oghje. Ma quand’ellu m’hà vistu invechjà, hà sceltu di lampà mi fora per ùn avè più à mante ne mi… Anu a ragiò quelli chì dicenu : «  Più ne faci è più ne buschi… »

L’omu : Allora, mì, o lupò ! Andemu à sente issu vechju cavallu.

U lupu : D’accordu, amicu.

L’omu : O cumpà cavallu ! Stà à sente : vedi issu lupu ? Era appiccatu per i pedi in cima à a leccia. Eo, l’aghju vistu è spiccatu subitu subitu, chì osinnò, si muria. È avà ch’ellu hè spiccatu, mi vole manghjà. Chì ne dici, tù ?

 

U cavallu : Paisanu ! À dì la franca, ùn la mi sentu di ghjudicà. U mo patrone, l’aghju sempre servutu, cum’ellu si deve ma quand’ellu m’hà vistu vechju, po, m’hà lampatu fora per ùn avè à mantene mi, è m’hà fattu fughje per u boscu….Anu a ragiò quelli chì dicenu : «  Più ne faci è più ne buschi… »

L’omu : Allora, andemu à sente a volpe !

U lupu : D’accordu, amicu.. 

 

L’omu : O vulpò ! Stà à sente ! Stu lupu era appiccatu per i pedi in cima à una leccia. S’o ùn l’avissi spiccatu, sarebbe mortu ! È avale, cum’è paga, mi vole manghjà ! À tè, ti pare ghjusta ?

A volpe : Sentite ! Eo, à dì la franca, ùn a mi sentu micca di ghjudicà s’o ùn aghju vistu...  u locu !!!!!!!

U dicente : È cusì, a si piglionu tutt’è trè versu l’arburu in quistione.

A volpe : O lupò ! Colla è fà mi vede cum’è tù eri appiccatu quassù !

 

U dicente : È u lupu cullò nant’à a leccia è si misse in pusizione, esattamente cum’ellu era avanti d’esse spiccatu da u paisanu.

 

U lupu :: Eru appicatu cusì, o Vulpò ! Vedi ?

A volpe : Ebbeh ! s’è tù eri appiccatu cusì, o lupò ! Avà, stà ci !

 

U dicente : A volpe è l’omu si lascianu u lupacciu appiccatu, è si tramutanu…

 

L’omu : O ch’è tù sia grassa ! O Vulpò ! A più maligna, sì tù ! Ch’è tù campi cent’anni….Eo, dumane, ti vogliu arricà un coppiu di galline grasse è tonde per ringrazià ti…

 

U lindumane, u paisanu ghjunse cù un saccu pienu di robba. Quand’elllu aprì u saccu,dui canoni, dui mastini arrabiati, si lamponu nant’à a volpe, è u poveru animale fù prestu scannatu…     

                                                          Ùn anu ragiò quelli chì dicenu : «  Più ne faci è più ne buschi ? »