Sò trent’anni

Ere una giuvanotta ed eiu un zitellucciu
Ogni tantu dicie : Alò fammi un basgiucciu
È ti basgiava o mà, forte forte cun brama
Cumu solu a sà fà un figliolu à a mamma
Ch’o mi n’andessi à corre pè u grataghju à pena
A fà mangani appesu à a nostra catena
Ti sentia pichjà di mani da u lettu
Venia à ditti : O mà chì ci hè ?
Tù cun affettu facie una carezza à e mo chjome bionde
Cumu sapè chì conte eranu e to stonde
Cumu sapè chì stava à curatti à e porte
Dopu affanni è dulori a manu di a morte
Ere una giuvanotta ed eiu un zitellucciu
ogni tantu dicie : Alò fammi un basgiucciu !
Babbu ùn ci era, era fora à pressu à l’animali
U purtellu era apertu è da i fiuminali
Un pichju di tintenna latina cullava
Una zia era ghjunta, allibrava, accunciava
Prupunia acqua dolce, sciroppi, tisane
Tù guardave u sole è e creste luntane...
In un sussuru mi dissi : in piazza à a scola
T’aspetta a to surella, ùn la ti lascià sola
Fala à truvalla, quì, zia si derà capu
Cullerete sta sera à tempu à u vostru babbu.