Drommi-ischìda 'e amore

Drommi-ischìda ‘e amore
narami tue proite
cando ti giamo fues
e pustis già pentida
cando mi fues mi chircas ?
Tic tac ahi de su coro ispassienziàdu...
proite tue mariposa anfanera
si t’addesco ti fòscigas
pro ti lassare gioghittare ancòra
che isula dae brazzos de ispuma de mare ?
(...e nois fantasimas in carre bia
comente ismemoriados
pizzinnos inzerrados
dae violeras de giogos beraniles
nos creimus ligados
a giuale ‘e cuntierra de carignos
a doppiu nodu mortu
mancari ischende d’essere puddedros
de fogu a briglia isolta...)
Frèmitu surdu ‘e ossos
amuletu ‘e su coro fue fue
naufragadu in paùle de suore
solu a la pintare in s’ora affatturada
cun sa piuma ‘e peraulas premurosas
sa bucca tua ch’est bisu de chimera
mi faghet muidare s’oriolu de sambene
in campanas de orijas intronadas
intro frebbas de nottes senza avrèschida.
Drommi-ischìda ‘e amore
si t’abbrazzo mi fues
si t’isolvo est pius gherra
prima de ti lassare iscappare
dae minda fiorida de peccadu
cun su ‘entu vagabundu de disizu...
E pius no isco pius no isco abberu
si impresonare amore
est comente a trobeire su bentu
cun corrias de giuncu
o incadenare s’abba de su riu
cun sas francas de fogu.