I TRÈ INNAMURATI DI PAULINA

 

Trè amichi, Petru, Carulu  è Francescu, chì s’erani fatti Cumpari  tant’anni fà à una festa di San Ghjuvanni, si vuliani bè ; ancu più che bè, erani com’i diti di a stessa mani.

Ma si piattavani un’à l’atru un sicretu : amavani a stessa donna, Paulina.

 

Unghjunu avia scrittu una lettara  d’amori à Paulina, ùn ni vulia manc’unu di i trè !

Allora hà fattu una risposta, dumandendu :

À u prima, d’andà à metta si à mezanotti in a cascia di morti chì era à mez’a ghjesgia.

À u sicondu, di vesta si di biancu è di purtà a cascia à u Campu Santu.

À u terzu, di piattà si  in u cunfiziunali,  è ascultà tuttu ciò chì si dici.

 

I trè cumpari sò cuntenti d’ubidiscia à l’amata, è  à l’ora ditta,  si prisentani in ghjesgia, in u bughju chì lumu ùn ci n’era :

Petru si cozza drent’à a cascia di morti,..

Carulu , tuttu vistutu in biancu, intoppa a cascia è a si metti nant’à i spaddi,  pà purtà la à u Campu Santu.

Francescu entr’in ghjesgia pà piattà si in u cunfiziunali,  è vedi issu spitaculu : un murtulaghjiu chì porta una cascia !

Presu di paura,  si lamp’à i brioni, è Petru si pesa,  ma  casca da drent’à cascia , lintata pà Carulu  chì l’avia annant’à i spaddi, è si fraceca nant’à u pavimentu.

 

In u bughjonu, unu piglia  l’altru pà un  murtulaghju, è tutt’è trè mantagati cercani à fughja,  in un cumbugliu di banchi strascinati, tronchi, in pienu fracassu !

 

Truvatu a porta di a ghjesgia, ungnunu scappa  senza veda l’altru, si ficchi in u so lettu infribatu, è pà tanti ghjorni i soi eranu in pinseri chì pudiani perda a vita..

 

Passaiani i ghjorni è tutti si dumandavani parchì l’amichi ùn pigliavani nutizii. Unu ni vulia à l’altru allora chì tutt’è trè erani malati è bè ! Ma ùn a sapiani.

 

Tempi dopu, si sò truvati in saluta è u prima scontru d’i trè amichi fù più chè malurosu.

Si fighjulavani in catarochju senza chì unu dissi una parola à l’altru.

 

Trè mesi  dopu,  Francescu è Carulu  si scontrani è u prima si dicidi à parlà :

 

-« Parchì mi volti u capu ? Chì t’aghju fattu ?Sò statu malatu à ghjunghj’ à l’oliu santu,

     è un sè mancu vinutu à veda mi ! »

-« Mi dumandau  anch’eiu, chì aghju vistu trè mesi fà à mezanotti in ghjesgia a morti da  vicinu, parchì ùn  t’aghju più vistu !  Ne mancu ùn hè vinutu Petru à veda mi !

-« Ma trè mesi fà à a stess’ora , in ghjesgia, eiu dinò sò mantagatu ! »

Ѐ chì facii, culà, quidda sera ?

-« Hè Paulina chì m’hà inviatu ! » È tù facii ?

-« Anch’eiu sò statu mandatu pà Paulina ! «  Avà aghju capitu. Paulina si n’hè risa di noi è Petru, ch’ùn avemu più vistu, sarà anch’eddu in u stessu casu !

-« O la brutta ! A vuliu cusi bè !  L’hà da pagà ! Allora faremu una cosa : Tutt’è trè,

    ci chjinaremu incù edda è senza sapè, sarà d’accunsentu chì l’avemu da taruccà. »!

-«  Ѐ comu avemu da fà ?. »

-« Eiu a socu! M’aghju da vesta in piligrinu, pichjaraghju à a so porta pà dumandà l’alloghju. Di sicuru aprarà ! Voi dui, cudareti nant’à u tettu vicinu à u camminu, è quandu mi sintareti dì : « Signureddu, vini à u me succorsu, » mi fareti falà  inc’una funi salami, lonzi è bona roba. Pà u restu, socu comu i cosi andaranu.

    Corri prestu ind’ è Petru è spieca li l’affari. »

 

A sera stessa un piligrinu vistutu di biancu è una barba chì piattava à so faccia pichja à a porta di Paulina :

Pan Pan ! Apriti mi pà carità. Socu un piligrini » A porta si apri subitu :

Bona sera. Vulariu ghjust’un cantareddu pà dorma. »

-« Mi farà piaceri ! Vi daraghju ancu da manghjà ».

-« Ùn vali a pena, socu un santu è  Diù mi dà tuttu ciò chì mi ci voli.. »

 

Un mumentu dopu u piligrinu si metti à prigà, è dici :

Signureddu, veni à u me succorsu »

In un mumentu, pà u camminu si vedi falà tutta robba da manghjà: pani, vinu, frutti è fiadoni.

Ringraziendu à Diu,  l’omu si metti à manghjà . Paulinà hè incantata, maravigliata !

Unbèh ! Vi tratta bè Diu ! Hè sempri cusì ?

-« Ùn aveti vistu nudda ! Diù hè sempri à fianc’à mè pà u so spiritu. Mi dicia una merula

    ùn hè tantu chì una  donna si chjinarà incu mè,  è u so zittedu sarà Papa  un ghjornu,

   è ancu si ni parlarà in u mondu. »

.

-« Cusì hè stata fatta? »

 

-« Inn. Ci voli una santa donna verghjini,  ma ùn l’aghju ancu truvata. »

-« È eiu, comu mi truveti ? Pudariu essa a mamma d’issu prossimu Papa? » 

-« Aghju dumandatu à Diù quandu v’aghju vistu, è m’hà dittu chè si ! »

-« Allora, andemu subitu in lettu, è femu issu Papa! ! »

-«  Iè, ma sapeti chì  mi devu arrizzà  dui volti in a nuttata pà priga .»

-« Fareti comu eddu vi pari. »

 

Francescu è Paulina si ficchini in u lettu è facini i so affari.

Dui ori dopu, eddu s’arrizza pà prigà, apri a porta è Carulu  piglia a so piazza in u lettu.

Veni dopu u tornu di Petru  di allungà si à cant’à  Paulina.

Nant’à matinata, comu  si devi pisà pà prigà, piglia a porta è si ni và.

Paulina  hà cridutu chì Diù l’avia chjamatu in celi.

 

Passata una misata, veni u ghjornu di a festa di u paesi. Paulina, prestu mamma di un Papa,

vesti i so più beddi panni pà andà à u baddu. Scontrà à Carulu chì li dici :

-« Allora, issu Papa, quandu u pudaremu veda » ?

Stunata, Paulina cala u capu è fila a so strada. Tandu scontra à Petru !

-« Comu sè bedda o Paulì !Ѐ u Pàpa,  hè natu ? »

Tandu Paulina hà i so pinseri ! Ma chì pò sapè, issu Petru maladettu!

 

Ừn hà tempu di troppu rugnicà chì subitu dopu,  eccu Francescu chì s’avvicina :

-« Mì mì mì à Paulina ! Hè un pezzu ch’e ùn t’aghju vistu !Mi faci piaceri !

   Appuntu,   issu famosu Papa chì si ni parlara in u mondu,ùn hè ancu natu ? »

 

A tuttu capitu Paulina ! Si n’hè risa di i trè amichi, l’hà taruccati à un puntu chì pudiani

essa morti !  Ma si sò vindicati di chì manera ! Comu si pὸ suppurtà una vargogna simuli?

 

Paulina hà lampatu un brionu è hè cascata secca, morta è bè, à i pedi di Francescu.