ANGHJULINA , A BONA SERVA
Attività altre
ANGHJULINA , A BONA SERVA
A quiddi tempi, vicin’ à Guargualè, c’era un Rè cattivu com’a pesta, è di i povari , n’avia u stelmu.Una di i so servi, chì si chjamava Anghjulina, edda avia piatà di i povari, è quand’edda pudia, li purtava da manghjà, ben’intesu à l’appiattu di u Rè, chì l’avia difesa.
Sta mani, Anghjulina avia impiutu u so scusali di pani è altri manghjusculi pà purtà à i povari, è si nì cuddava fiumu fiumu pà micca essa vista, ma u Rè, chì pruminava in campagna, l’hà suspresa !
-« Chì facì quì à st’ora ! è chì porti in u to scusali ? fà mi veda ! »
A tinta Anghjulina si dissi : « Avà sò cotta » ! è ben’intesu, apri u so scusali , ma ùn c’era chè un beddu mazzulu di fiori.
-« Va bè, dissi u Rè. Ma chè ùn t’accadi mai di dà qualcosa à i povari, mì ! »
Ma à pena partitu, i fiori vultonu pani è prisuttu in u scusali! Tandu Anghjulina corri à dà li à i malurosi famiti chì aspittavanu.
Un ghjornu ch’edda facia u pani, u chjoccu di a campagna si feci senta :
-« Aghju u tempu di corra à a messa chì a me pasta levita » ;
È ni parti.
Ma prigava incù passioni, è tandu, u tempu passa lestru. Annuttava dighjà è a tinta avia paara di i rimprovari di u Rè. Tandu una voci si pesa, come vinuta da u celi :
-« Ùn n’aghji paurà, o Anghjulì và puri chì sè una santa, è u celi veghja sopr’à tè. «
Tandu volta currendu à u Palazzu è una suspresa l’aspittaia : u pani ch’edd’avia impastatu era stattu livitatu, infurnatu è cottu ! è u Rè, è ancu a Righjina li fecini cumplimenti, chì un pani cusì bonu, ùn n’aviani mai manghjatu !
In fatti, un anghjulu di u celi, chì avia presu a sumiglia d’Anghjulina, avia fattu u pani à a so piazza !
Un altru ghjornu, u Rè chì spassighjava in a furesta, scuntrò un beddu cavaddu è si volsi acchjappà! Ma u cavaddu, salvaticu è bè chì ùn era accunciatu, si metti à calcittà in furia è u Rè presi una pidata in piènu pettu. Tutti accorrini à u succorsu ma a ferita era murtali.
Tuti i medichi è sapienti di u rughjonu ùn ghjunsinu à variscia issa ferita, è u Rè si ni muria .
Anghjulina corri in ghjesgia è si metti à pricà u Santu pà ch’eddu varischi u Rè , quandu un anghjulu si feci veda è li dissi:
-“Và à u Palazzu è dumanda nutizii di u Rè. Dopu ti diciaraghju ciò chè tù devi fà.”
È cusì feci. Ma a camara era vardata è i suldati ùn la lachetini veda u malatu.
Anghjulina era addispirata, ma u lindumani, l’anghjulu si prisintò torna incù un fasciulinu d’arba incantata, è li dumandò di fà una tisana chì u Rè divia bia pà essa varitu.
Feci a tisana, ma u vardianu cattivu sughjettu ùn vulià ch’edda intrissi in a camara di u Rè, lampendu la fora à calci è pugni.
Allora ch’à l’adisperu si ni vultava piinghjendu, scuntrò una donna, di sicuru principessa, chì accitò di purtà a tisana à u malatu. Issa donna sara stata un anghjulu di sicuru.
À pena bitu un pocu di tisana, u Rè si sveghja di colpu, varitu è bè, è dumanda qual(hè chì l’hà salvu. Tandu a principessa si leva è li dici:
-“ Hè Anghjulina, a sirvaredda chì faci u pani, quiddu pani chè a vostra Maistà hà truvatu cusì bonu.
-Chjama la subitu chì a vogliu ringrazià.”
Fecini entra Anghjulina, chì dissi à u Rè ch’un anghjulu di u celi li hà datu a tisana pà salvà lu.
-“ Se l’anghjulu di u celi ti voli cusì bè , di sicuru sè una santa. Allora, à parta da oghji, sarè u me medicu principali, è vogliu chè tu cumandi à tuttu u parsunali di u Palazzu”.
È una volta varitu è bè, u Rè feci una festa chì si ni parla anch’oghji in ogni locu. È tutt’i malurosi, i senza pani, l’andacciani ebbinu à bia è à manghj.
È da issu ghjurnu in quà, Anghjulina hà fattu più chè bè, senza teme rimprovari, à tutti i malurosi fin’ a i so ultimi ghjorni.
Quandu pà sempri i so ochji funu spenti, un dolu generali hè statu rispittatu da tutti anni è anni dopu.
À È