SPASSIGHJATE LITERARIE: ” “I TRÈ FRATEDDI È A VERGHJINI MARIA”

ORTOLI-II-E FATE

2-I TRÈ  FRATEDDI  È A VERGHJINI MARIA

 

Tempi fà, i Bagni di Vutera erani cunnisciuti anc’à Roma. Acqua calda insulfarata chì surtia lind’è pura da un chjapponu, nant’à u chjosu di Ghjuvanni Trunchettu.

Ni ghjunghjia di tutt’i parti pà curà certi malatii, è Trunchettu  avaria vulsutu fà pagà i frusteri, parchì era cusì povaru chì i so trè figlioli ùn pudiani manghjà chè arbigliuli è qualchì pomi di l’ortu.

-« O bà, à posta chè ùn pudemu fà pagà tutti issi vagabondi carchi à soldi, mi ni vogliu andà à fà furtuna versu Biguglia, ci hè quà un stagnu pienu di pesci ! »

-« O Petru Pà lu me figliolu ! ùn circà  i piriculi  parchì  pà issi stradi, tuttu ti pò accada. »

Quant’à fà un’O di canna ! Petru Paulu vulia parta è po basta !

Allora a so mamma hà missu in a so musetta  un fiadonu fattu di cennara, chì brocciu ùn n’avia, è à punta di mani, eccu lu nant’à a strada di Grussetu marchjendu d’un bon passu.

A seti l’avia è a funtana di San Ghjorghju era quì dop’à ghjirata. C’erani ghjenti chì impiiani i so cerri. Una donna incù un ziteddu vedi à Petru Paulu chì dà una dintata à u so fiadonu :

-« O beddu ziteddu, pò dà pà carità un pezzu di fiadonu à u me figliolu chì hè famitu ? »

-«  Pà mè pò cripà ! Sò famit’anch’eiu è ùn mi tengu ! »

-« O lu bruttu ! Sè cusì cattivu ! Va’ puru a to strada, chì l’a’ da pagà!

     Da quì à pocu vidarè un stagnu è t’annigarè ! »

Dici a donna, ch’ùn er’altra chè a Verghjini Maria .

È a sera stessa, Petru Paulu era annigatu, in fondu di u stagnu !

 

Simonu, u sicondu figliolu di Trunchettu volsi parta anch’eddu à fà furtuna è a so mamma, macaru pienti è svinimenti, ùn l’hà pussutu ritena.

 

Allora l’hà datu un fiadonu di cennara, hè partitu, anch’eddu hà scontru a donna incù u criaturu, a verghjini Maria, chì l’hà dumandatu un pezzu di fiadonu.

Simonu hà dittu chè nò, l’hà inviata à pruminà, è s’hè anch’eddu annigatu in un mari di sangui .

 

Ghjacumu, u terzu frateddu aspittava sempri ch’eddi vultessini, ma pudia sempri aspittà! 

Allora hà dittu à a so mamma di fà un fiadonu di cennara è si n’hè andatu.

Ghjacumu era un bravu ziteddu, micca comu i frateddi, è quandu scuntrò a Verghjini Maria incù u zitidducciu, fù un’altra canzona :

-«  Ben’intesu ch’e aghju, li daremu un pezzu di fiadonu à issa criaturedda, è po ancu à voi o madama, s’è vo vuleti. »

-« Socu a verghjini Maria, tù sè un bravu ziteddu, allora dumanda puri

ciò ch’è tù voli è u ti docu ».

-« Vogliu ghjustu sapè induva sò i me frateddi. »

-« Ùn cerca puri ! Sò morti un’è l’altru ! »

Videndu u dulori di Ghjacumu, a Verghjini incù pietà li dici :

« Ti vogliu dà un gran rigalu. Eccu un pezzu di cera incantata. Sè omini o bestii ti minacciani, bastarà à dì «  Fughjiti o sinnò vi fracecu com’è issa petra « !

Dopu fà entra i to unghji in a cera, stringhjendu la. »

Dopu avè ringraziatu, Ghjacumu si metti in viaghju è in una furesta pagna, unipochi di banditi li saltani à dossu pà tumbà lu.

Tandu si ramenta u pezzu di cera, u stringhj’in i so diti è dici: 

-«  Fughjiti o sinnò vi fracecu com’è issa petra” !

Spavintati pà tanta forza, i banditi si mettin’à fughja.

 

Più luntanu in a furesta, eccu chì si prisenta un casteddu incantatu vardatu da tanti lioni minaccenti, chì videndu lu si mettini à rungnicà :

Fughjiti o sinnò vi fracecu com’è issa petra” !

I lioni si sdragani in terra in signu di dibulezza è po scappani anch’eddi.

Allora Ghjacumu pò entra in u casteddu. Ùn c’era nimu, ma vedi ch’edd’era pienu d’oru è di diamanti !

In a stadda, c’erani dui muli imbastiati chì sò prestu carchi di tutta issa furtuna è Ghjacumu si ni volta in casa soia chì a so mamma l’aspittava.

 

Incù l’oru di u casteddu si sò compri un palazzu magnificu, Ghjacumu s’hè maritatu, hà avutu sei figlioli, è ani tutti campatu tant’anni ricchi è felici.