Dajëdeti triëva al bradlé
che sën massa suvënz me fir ados,
y canche la vita se lascia jì
y la legrëza ne ie per nia.
Fueies che fajëde dl vënt mujiga,
dajëme l sucrët dl’ armunìa,
canche l cuer uel cunfort,
batù a fonz dala melancunia.
Nina nana de nuet de luna,
sëis n balsam plën de speranza,
lum de stëila zënza pëina.
Sëis l bater valif senziër
de vosta ujes endunedes tl cor,
ciantia dal jol lesiër.