SPASSIGHJATE LITERARIE: “Malia”

Malia

 

 

Malia era una bedda ghjuvanetta di diciott’anni. Tutti a vuliani marità ma Maria è principu Matteiu, un figliolu di u sgiò Della Rocca, s'amavani in sicretu parchì trà i dui babbi, c’era una numicizia anziana ch’ùn pudia aiutà l’innamurati.

Una sera, Malia aspittaia u so amanti è, da u balconu, u vedi affaccà à u galoppu nant’à un cavaddu fiamenti, chì paria ch'eddu accinditessi !

 

« Cara Malia, fala subitu è veni incù mè, scappemu è dumani sarè principessa della Rocca »

Malia ùn pensa più nè à u so babbu, nè tanti cosi, senza piglià manc'una panna pà vesta si, si metti in cruppa à u cavaddu, è ecculi chi scappani.

Patatà ! patatà ! patatà... u cavaddu galoppa è, malgradu u ghjornu chì punta, ùn si vedi nè muntagni, nè pianuri ! Satanassu, chi avia presu a forma di u principu Matteiu, si purtaia à Malia in infernu !

« Va' pianu u me Matteiu, chì t’aghju a paura ! Induv’andemu cusi ?

- Ah ah aha ah ah...”, li rispondi una risata diavulesca chì ribomba fin'à l'orizonti.

Malia casca in tena morta di colpu. U diavuli a piglia pà i capeddi, a trascina à u galoppu è sbocca à bordu di mari, d’i parti di Rocapina. Satanassu chi tinia sempri à Malia pà i capeddi avversa u cavaddu in mari, chì era capaci di marchjà nant’à l'acqua.

Un denticiu di cinquanta chilò inguanta in tamanta bocca una ghjamba di Milia è a taglia d'una dintata.

Un altru pesciu ancu più maiò, spezia di mostru di u mari s'ingoddi u restu d'issa malurosa. À u diavuli, ùn li ferma più in manu chè u capu !

Da l'ondi furiosi affacca u muccichili di u cavaddu chì lampava com'è fiami, è à nantu, Satanassu tuttu pilutu, pedi di capra è corri di beccu in fronti.

Allora a porta di l’infernu s'hè aparta, è laca entra a strana cumpagnia, pà l'eternità.