SPASSIGHJATE : UN’ALTRA FOLA-5:

I SETTI NAVI


         

I SETTI NAVI

          In i tempi landani, a cità d’Aiacciu a s’hà francata da i piriculi di u mare. Sin’à quellu ghjornu, l’aiaccini ùn erani stati tocchi da a pesta o da l’invasi turchi. Sti latroni prifiriani à sbarcà versu Saona o Aleria, lochi pochi furtificati è più pratichi da sacchighjà. Culà erani pochi i cannoni da pruteghja i citadini ! 
Stu ghjornu quì, I baroni di a citadella vidini affaccà una mansa di battelli senza bandera. Una voci corsi prestu da a citadella à u domu, da u San Carlu à a calata : ci era un armata stragnera chì ghjunghja in u golfu ! I donni missini à corra versu u domu per prigà è l’omi versu u mari per dà u so parè nantu a l’affari di u ghjornu. A cità fù sarrata in quattru è trè setti. A l’orlu di u mari, a ghjenti discuria : 
-  O Bainzu chì pesci sò ? 
-  Barbaghjò o Bartulumè ! T’aghju da dì ti : Sò i turchi chì ghjughjini pà arrubà ci ! 
-  O ma vai, i turchi !? Laca corre u pesciu ! É comu sarà ch’elli fermini senza mova ?  
-  Ùn si sà ? Quant’à mè sò malati mi ! 
-  Ma cosa dici tù, Parini foli ! I turchi sò cum’è u diavulu, ùn sò mai malati sti latroni ! 
- Ùn ani cà sbarcà sti turcacci, ani da veda quali sò l’aiaccini ... dissi u più curaghjosu 
- Iè ! Risposi Francescu, ancu assai chì ci sè tù ... 
L’aiaccini ùn erani tanti impinsiriti chì i battelli si ni firmavani à l’ancura. Ripigliò a discursata : 
-Aspettini ch’ellu si pesi u libecciu, cusì pudarani ghjunghja ventu in poppa è assaltà ci ! -- Casa ruinata ! T’hà a raghjò Santu dissi l’altru. Allora ci semi. 
I marinà aiaccini riintriani di a Mullata, s’erani piattati daretu à Mezu mari quand’elli calavani i nassi è ch’elli t’aviani vistu affaccà i navi barbareschi.
- O ghjenti, emi vistu i battelli ! Ci n’hè setti ci n’hè ! Sò i turchi è t’ani a pesta nera a bordu ! 
-  Porca miseria ! Dissi Bartulumeu vò a circà aiutu !
-  Andemi a circà a Sa’Roccu hà dighjà fattu i miraculi ! 
-  A sò, Babbu m’hà cuntatu chì una vorta t’hà curatu 2 famighi di u Borgu chì erani stati tocchi da a pesta. 
-  Aiò o paisà andemi à circà lu !

    E l’Aiaccini si n’andoni sin’à l’uratoriu in cerca di a statula santa. Ghjunti nantu a calata, a folla vidi chì i galeri turchi erani sempri a vista. L’aiaccini tutti insemi, l’omi cù e donne missini à prigà à San Roccu.
Fù tandu un miraculu, a statula si missi à dinochju, tesi u dittu versu i setti nave culà. Setti saeti di l’altru mondu tucchoni i turchi. Ùn si sintia u zittu. U lindumani i galeri erani sempri à u listessu locu, 2 ghjorni dopu i marinà a si pruvoni à avvicinà si da i battelli. Erani tutti pretificati. 

      Dipoi, San Roccu hè festighjatu tutti i 16 d’Aostu in Aiacciu.