Alba nova

Alba nova

 

Ogni aurora, si pinghje un’ opera nuvella,

Duve i culori si cunfondenu in una dolce armunia.

U sole, tale un giuvellu, alzandu si, spunta,

È bagna u mondu d’una luce divina.

 

L’omu malgradu e prove, tene u sperà

Si rialza più forte, frontu à l’aversità.

In e piccule felicità, spessu hè a gioia.

È l’anima trova rifugiu, una serenità.

 

L’alba hè simbulu d’un custante rinnovu,

Un tempu di prumesse induve i sogni sbuccianu

Simu chjuchi chjuchi ma liate à l’universu immensu

È in a so bellezza, l’anima s’arriposa pianu.

 

A gratitudine ci guida, ci face apprezzà

Ogni istante presente, ogni felicità.

Cusì, pudemu vive è amà, è creà

Un mondu migliore, induve a speranza sempre si spanna.