Lugliu
Attività altre
E notte ùn calanu più da veru quì.
U celu ferma chjaru fin’à tardi, è campu in un mondu suspesu trà luce è silenziu. Lugliu fiurisce senza misura.
Ci sò ghjorni ch’ùn sò più bè s’ellu face ghjornu o s’ellu hè notte.
E notte ùn calanu più.
Sventuleghjanu, riservate, in una luce pallida, cum’è un sognu micca finitu.
È eiu, campu à pocu à pocu in ‘ssu chjarore d’estate chì stende l’ore senza fine, cum’è s’è u tempu stessu avessi decisu di piglià vacanze.
In Svezia, di lugliu, a luce ùn tramonta quasi mai. Sfiora, scorre, gira dolcemente intornu à a casa.
È eiu, campu à ‘ssu ritimu stinzatu, fora d’ogni logica, nannata da u cantu discretu di l’acelli è u bisbigliu di i muchji.
Lugliu m’ampara à rallentà altrimente. Micca per ripusà mi, micca per trasfurmà mi. Solu per esse.
Campu fora, u più pussibule. Lasciu l’erba pizzicà mi i pedi. Mi perdu in i riflessi di u mare.
Campu in un estate paganu, un estate di natura, un estate di soffiu.
È in iss’atmusfera fora di u tempu, sentu più chè mai perchè chì aghju vulsutu campà quì.
Issu sognu un pocu scemu, un pocu anzianu, chì portu in core da tantu tempu.
Quì a vita hè una festa, per celebrà inseme a natura, a magia, e stagione, per creà ligame, rituali, bellezza.
Dolcemente. Sulennamente. Festivamente.
Cù tenerezza.
In sempiternu.