I TRЀ MELI DI MARIUCCEDDA

 

Orsu Santu campava felici in un paisoli d’i parti di Bucugnà incù Sabedda, a so moglia, chì era a più bedda donna di u rughjonu è chì li avia datu una criaturedda bedda come a so mamma, chjamata Mariuccedda.

 

Ma ecc’un omu di pocu valori, è ancu menu curaghjosu, chì si lacava cumandà pà a so moglia.

Anc’assà chì Sabedda era brava è comu ci voli in tutti maneri.

 

L’annu dopu, un bel’ghjornu Sabedda hè sparita. I ghjenti di tutt’u paesi mubilizatu l’anu cerca in ogni locu, ma ùn si pudeti truvà.

 

Orsu Santu s’hè raspatu tantu è tantu, pienti è lamenti, chì m’aveti capitu!

Ma com’edd’era u purcaghju, avia à dà capu à tanta roba, è hà capitu subitu ch’ùn pudia addivà solu à Mariuccedda, chì tamantina avia bisognu di una mamma.

 

C’era in Calima, un poghju vicinu, una donna mala è pessima, ma chì era ricca riccona. Di più si chjamava anch’edda Sabedda!

 

Orsu Santu faci a so dumanda in matrimoniu. Comu Sabedda avia intesu parlà di u so carattaru debuli d’omu chì si laca cumandà, l’hè piaciut’à dì chè sì è eccu li prestu maritati.

L’annu dopu li nasci un’altra zitedda. Era cusì mala com’è a so mamma chì qualchì anni dopu, i paisani di Bucugnà l’anu battizata Dinticona!

 

Passani l’anni, è i dui ziteddi sὸ divintati ghjuvanetti.

Sabedda, quidda mammacia pessima era ghjilosa di Mariuccedda, sempri più bedda criscendu, è a vistia di panni grussieri, quandu Dinticona, a so figliola, era edda vistuta di seta è carca di cullani d’oru. Ma ricchezza ùn vali!Dinticona paria ancu più mala vistuta cusì bè.

 

Benintesu , Orsu Santu, chì si lacava fà, ùn facia nudda pà aiutà a so figliola

 

Un ghjornu Sabedda dici à Mariuccedda :

Eccu un fangottu di pelu caprunu. Piglia issa rocca è si sta sera tutt’u pelu ùn hè micca filatu, t’aghju da tichjà di colpi è andarè à dorma senza manghjà!».

 

A zitedda, ch’ùn avia mai filatu chè lana picurina pulit’è finà, vedi ch’edd’ùn pudia ghjunghja à filà in cusì pocu tempu un pelu cusì duru, sticchitu è mancu lavatu!

 

In un prati fiuritu daret’à a so casa, si metti à filà, ma à meziornu, ùn n’avia fattu chè dui ghjummedi allora chì ni firmava dinὸ deci pà finiscia.

 

Tandu si scuraghjisci è si mett’à pienghja. Una vacca chì pascia in u prati s’aviccina è dici à a zitedda :

Ùn pienghja tantu, o Mariù. sogu a to mamma!Dopu a to nascita, sogu sparita parchì sogu una fata, è u mondu umanu ùn hè pà mè. Ma da culandi,aghju sempri avutu un sgardu maternu pà tè è ti vogliu aiutà.»

  

 A fata piglia a rocca , u pelu, è in pochi tempi tuttu era filatu è missu in ghumeddi!

Avà volta in casa ma ùn dì nudd’à nimu! Acqua in bocca mì, a me figliola

 

Sabedda fù tutta stunata di u risultatu, è u lindumani hà dicisu di dà à Mariuccedda u doppiu di u pelu caprunu à filà. Ѐ benintesu, a fata in pochi tempi avia finitu di filà tutt’u pelu!

Sabedda issa volta hà capitu chì qualcosa di stranu si passava!

 U lindumani, hà suvitatu a zitedda, è piattata daret’à un castagnu, scopri u sicretu d’issu miraculu!

 

Ma a vacca dinὸ avia vistu a mammaccia piattata è tandu s’hè missa à pienghja.

A me figliuledda, semu scungnurati. ma ascolta bè è fà ci chè ti dicu :

 Dumani ùn mi vidarè più chì m’anu da tumbà!Piuttostu, anu da tumbà a vacca!Dopu ti dumandarani di lavà i me minucci. Cusì farè è drentu ci truvarè trè meli.

 Manghjarè a prima, ghjittarè a siconda nant’à u tettu di a casa, è mittarè a terza in ortu.

 Dinticona ti dumandarà ci ch’è tù manghji. Tandu li diciarè ch’è tù manghji merda vaccina.»

Ma comu faraghju senza tè o mà, chì babbu ùn hè bonu à nudda è i dui scimiacci ùn mi lacani campà tranquilla!

-«Ùn ti ni fà a me figliola, chì una volta persu a vacca chì mi servi di dumiciliu, ci voli chì mi trovi un’altra bestia pà metta mi drentu, chì sogu una Fata!Dopu vultaraghju à vighjà nant’à tè tutta a to vita. »

 

Mariuccedda si ni volta in casa piinghjendu, ma dicisa di fà comu a mamma hà dittu.

l

A mammaccia, in fatti a so matrigna, l’aspittava :

-« A’compiù di filà? Ma sè baciarda!Ùn sè micca tù chì a’filatu, aghju vistu tuttu, è quidda vaccacia!L’avemu da tumbà, è dopu tuccarà à tè di lavà i minucci!. »

 

U lindumani, anu tombu a vacca, è Mariuccedda fù incaricata di lavà i minucci à una funtana. Andeti benintesu, è di manincunia, si missi à cantà una canzona di una tristezza murtali.

 

U figliolu di u Rè chì passava à cavaddu à vicinu hà intesu issa voci cusì piena di melodia, si scanta di a so strada è quand’eddu vedi a biddezza di a ghjuvanetta, ni diventa di colpu amurosu.

- « Voli vena incù mecu à u palazzu di u Rè , u me babbu?

  Ti vogliu marità parchì sè maravigliosa.

-« Ùn dicu micca chè n, ma bisogna à dumanda mi à u me babbu.

Allora mi diciarè ind’eddu stà, è inviaraghju i nosci ghjenti dà quì à pocu, è a dumanda sarà fatta”.

 

Una volta partitu u Principu, i minucci prestu lavati, Mariuccedda hà truvatu drentu i trè meli.

Una a si manghja, ma Dinticona, chì a so mamma avia incaricatu di ùn perda nudda di i fatti di a so meza suredda, a vedi manghjà , è li dumanda :

« Chì manghji?

-« Merda vaccina!Ni voli un pocu »

« Di sicuru. S’è tù a manghji tù, devi essa altr’affari  »

« Tè o dinticò!Techja ti!

Ѐ li empii a bocca di merda vaccina!

A matrigna fù più chè scuntenti di Mariuccedda quandu a so figliola li cunteti u fattu!L’hà presa pà i capeddi , tighjendu la di colpi!Benintesu,

Orsu Santu ùn hà pisatu mancu un ditu pà difenda la.

 

A sera, Mariuccedda feci ciὸ chè a so mamma avia dittu prima di mora: Una mela, l’hà ghjittata nant’à u tettu di a casa, è di colpu a mela diventa un magnificu ghjaddu incù piumi di tutt’i culori, è si poni nant’à un pedi di meli carcu di beddi frutti, natu in un mumentu quandu a terza mela fù ghjittata in’ortu.

 

Un mumentu dopu, si senti nant’à strada un trostu di trè carrozzi carchì di capizzoni mandati pà u Rè, è chì viniani à dumandà a mani di Mariuccedda pà u so figliolu.

U so babbu Orsu Santu ùn pudia chè accunsenta, beddu cuntenti pà tutt’a familia.

 

Ma Dinticona avia tutt’intesu. Corri ind’è a so mamma , li dici u fattu, è pigliani a dicisioni di piattà à Mariuccedda in una botti di a cantina, è di metta à a so piazza à Dinticona drent’à u carrozzu chì divia purtà a prumissa à u Palazzu Reali.

 

Dinticona, vistuta com’una principessa, si metti in u carrozzu, ma un cantu di ghjaddu, quiddu chì era surtitu di a mela incantata, si faci senta:

 

Cucurucù!cucurucù!A donna in u carrozzu hè Dinticona!Mariuccedda, prumissa à u Principu, l’anu piattata in una botti in cantina! Cucurucù!

 

O bruttu ghjaddu » dissi a mammacia, stà zittu o ti tirgu una pitrata!

 

Cucurucù!Cucurucù!A donna in u carrozzu hè Dinticona!Mariuccedda, prumissa à u Principu, l’anu piattata in una botti in cantina! Cucurucù!

 

I capizzoni, stunati chì u Principu sighi innamuratu di una donna cusì mala, cumincianu à dubità qualchì culpacciu!

 

Corrini in cantina è in una botti trovani à Mariuccedda, bedda più chè mai, è vistuta da principessa!Ùn pudia essa chè edda, a prumissa!

Di stizza, lampani à Dinticona è a so mammacia in un fussettu, è si portanu à Mariuccedda à ù Palazzu Reali.

 

U Principu è a so prumissa si sὸ maritati pochi tempi dopu, è tutt’a pupulazioni hà fistighjatu quindici ghjorn’in quà.

Ma nè Orsu santu, nè a moglia è Denticona ùn sὸ stati chjamati à participà, nè mancu ùn anu più vistu à Mariuccedda chì hà campatu tutt’a so vita senza strazii, incù u Principu divintatu Rè à a morti di u so babbu, è i so deci figlioli.